"Pozwalają człowiekowi zaznać takiego szczęścia tylko wtedy, gdy zamierzają coś mu zabrać"
Amir i Hasan wychowywali się razem, dzielili smutki
i radości, wspólnie poznawali świat. Brzmi jak historia początku wspaniałej przyjaźni? Niestety chłopcy wychowywali się w Afganistanie, w latach 70. co bardzo mocno wpłynęło na charakter łączącej ich więzi. Amir był synem bogatego Pasztuna, zaś Hasan był tylko prostym służącym. Pomimo, że chłopców łączyło bardzo dużo to przez społeczne podziały rządzące Kabulem w tamtym okresie z ust Amira nigdy nie padło słowo "przyjaciel". W momencie kiedy Hasan potrzebował
go najbardziej, pragnący ponad wszystko zyskać uwagę
i szacunek ojca Amir nie wyciągnął do niego pomocnej dłoni i przez swoje intrygi doprowadził do opuszczenia przez Hasana domu. Po latach jednak ma on możliwość odkupienia swoich win chociaż w małej części. Czy będzie do tego zdolny? Czy łatwo jest zmyć z siebie grzech z przeszłości?
"Dla Ciebie tysiąc razy."
Sięgając po tę książkę nie wiedziałam czego mogę się dokładnie spodziewać. To co otrzymałam bardzo pozytywnie mnie zaskoczyło. Historia, którą dostajemy na prawdę chwyta za serce. Wywołuje cały szereg emocji, od radości, przez szok
i niedowierzanie, do smutku i łez w oczach.
Oprócz opowieści o dwóch chłopcach mamy tutaj doskonały obraz Afganistanu lat 70., podziały społeczne, różnice kulturowe i to jak definiowało to życie wszystkich ludzi. Autor pokazuje jak na przestrzeni lat kraj ten się zmienia. Od prawie idyllicznego obrazu do obrazu wojny i tego jak w okropny sposób diametralnie zmienia wszystko i wszystkich. Jej wpływ na ludzi
i ich życiowe wybory.
"Gdy się puszcza latawce - myśli wędrują wraz z nimi."
W książce ukazane zostały zwyczaje Afgańczyków, ich umiłowanie i szacunek do tradycji. Przedstawieni zostali jako naród, który pomimo niesprzyjających okoliczności, konieczności opuszczenia swojego rodzinnego kraju, nie zapomnieli skąd pochodzą i jakie wartości zostały im wpojone. Nawet na wygnaniu pielęgnują obrzędy i zwyczaje tak jakby nic się nie zmieniło. Trzymają się utartych systemów wartości i wzorców postępowania. Widać w nich tęsknotę za krajem i żal
za utraconym dziedzictwem jednak mimo wszystko starają się ocalić tę resztkę swojej spuścizny.
"Chłopiec z latawcem" to historia oddania i miłości, złamanego zaufania i próby odbudowania go. Obrazuje jak najmniejsze gesty, ciągła chęć zwrócenia na siebie uwagi determinują ludzkie zachowania, popychając do tych, przez które nie można później spojrzeć sobie w oczy i powodują lawinę kolejnych nieprzewidzianych reakcji.
"Nie pamiętałem, w jakim to było miesiącu ani nawet w którym roku. Wiedziałem tylko tyle, że to wspomnienie we mnie żyje, doskonale zachowany okruch dobrej przeszłości, barwna smuga na szarym gołym płótnie, jakim stało się nasze życie."
Jest to jedna z najbardziej wartościowych książek, które w ostatnim czasie
przeczytałam, Skłania do przemyśleń i zastanowienia się nad tym co nas determinuje. Co ma wpływ na nasze wybory. Polecam ją każdemu, bez wyjątku! Na prawdę warto dać szansę tej powieści!
Czytaliście już "Chłopca z latawcem"? Jak Wasze wrażenia?
Jeżeli nie to kiedy macie zamiar po nią sięgnąć? ;)
Buziaki!
